samanthatravel.reismee.nl

Taking care of myself doesn't mean "me first", it means "me too" ❤️

Hoihoi!

Alweer 4 weken geleden dat ik een update heb geplaatst en wat vliegt de tijd toch voorbij. Inmiddels zit ik ook op de helft van mijn avontuur en ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het jammer vind. Afgezien van het weerzien met mijn geliefden kijk ik er niet naar uit om weer naar Nederland te gaan. Ik ben gewend geraakt aan het wonen op Sint Maarten en het is gewoon zo mooi hier. Als ik alleen nog maar denk om weer in het kille koude Nederland te komen met de (over het algemeen) minder vriendelijke mensen en de minder mooie natuur, dan probeer ik nog meer te genieten van mijn tijd hier. En dat doe ik al ultiem. Doordeweeks ben ik lekker aan het werk en ik heb het naar mijn zin. Ik krijg steeds meer mijn eigen verantwoordelijkheden en ondertussen draai ik 2 casussen helemaal volledig. Binnenkort heb ik een huisbezoek ingepland staan waar ik alleen naartoe ga. Ik vind het spannend, maar heel uitdagend en ik voel mij toch ook trots als ik dat straks gedaan heb en die ervaring ook weer heb. Dan zal ik een volgende keer sneller alleen op huisbezoeken durven. In mijn vorige blog updates liet ik jullie weten dat ik soms wat problemen heb op stage wanneer het gaat om het zogenaamde afstand – nabijheid. Ik neigde ernaar om thuis nog over nare dingen van stage te piekeren en dat is één van de dingen die ik absoluut niet wil. Het gaat nu veel beter en ik moet zeggen dat ik dingen wat beter van me af kan laten. Ik heb er laatst een heel goed gesprek met mijn lieve collega over gevoerd. Zij snapt mij heel goed en ze luistert ook echt naar me en is er voor me als er iets is, ook al zou het ’s nachts zijn, zo bood ze me in het begin van mijn stageperiode al aan. Ik heb van haar geleerd om aan mijzelf te denken. Als je aangrijpende dingen uit je werkveld meeneemt, dan vreet dat je op en maak je jezelf kapot. Als iemand nu aan mij zou vragen hoe ik ermee om ga, dan zal ik zeggen dat ik van mezelf hou en dat ik niets of niemand dat kapot laat maken. Als ik met elk klein (of groot) dingetje zou zitten, dan zou het niet goed gaan. Ik vind de Engelse verwoording beter overkomen en dat is dan ook wat ik daadwerkelijk in mijn hoofd laat omgaan als ik merk dat ik ergens mee zit:

“I love myself. I love Samantha and I have to care for myself and I am not doing that by worrying about the things that I can not control. If I would be bothered by every little thing that happens in the world or with my clients, then I would not love myself, because that would mean I am slowly destroying myself. I can not fix anything that is not here on the island, I have to work with the things we have. I can not control how people behave, it’s up to them. The only thing I can do is plant a little seed in everyone who is my client. Some seeds will grow fast, because they get noticed and they get attention; the water. Some seeds will not grow immediately, but at least you planted it. It will always stay there and maybe some day, some day, it will get noticed again and it will finally grow. Some seeds take longer to develop themselves, but it’s all I can do for now. I do the best I can in the circumstances we live in on Sint Maarten.
I love myself and I have to take for myself.”

Mijn collega heeft mij tot dit inzicht en deze gedachte gebracht en ik vind het mooi, want het klopt helemaal. Wie weet heeft deze gedachte enkelen van jullie ook geïnspireerd. Het geldt niet alleen voor ons Social Workers, ons hulpverleners, maar ik denk dat je het ook in het dagelijks leven kan toepassen. Er zijn vast dingen die je tegen vrienden, familie of wellicht vreemden op straat zegt, die goed bedoeld zijn voor hen, als een soort advies. Wat zij ermee doen, is aan hen. At least heb jij gedaan wat je kon, een zaadje geplant. Of zij dat zaadje laten uitkomen en er wat mee doen, is aan hen.

Ik wilde dit even met jullie delen. Ik zal een dezer dagen een update geven over hoe mijn leven hier verder is, want ik heb naast Sint Maarten nog een ander land bezocht wat ik van mijn bucketlist kan afstrepen: ik ben namelijk op vakantie in Curaçao geweest! Ben je benieuwd hoe dat was? Hou dan mijn pagina in de gaten en mocht je je nog niet hebben aangemeld via de mailing lijst, kan je dat hier aan de rechterkant doen! Ik zal jullie in het volgende verhaaltje ook even op de hoogte stellen van welke eiland struggles we hier toch hebben, want och, wat hebben we het soms toch zwaar hier! Benieuwd? Dan zie ik je snel!

Groetjes en kusjes aan mijn papa, mama, oma, opa en vrienden

xxxx

Reacties

Reacties

Pappa en mama

Lieve meid, Blij dat je de casussen op je werk kan laten!En stoer om eindelijk het vertrouwen tehebben om alleen op huisbezoek te mogen. Dat we trots op je zijn wisten we al en dat word alleen maar meer bevestigd.... Je bent een stoere, lieve, zelfstandige en verantwoordelijke meid met een hart van goud. Je staat je mannetje en dat je niet tegen onrecht kan wisten we ookal. Dat je van jezelf houd vinden we fijn om te horen want als je dat niet doet kan je ook niet van een ander houden.
Ook staan we er niet van tekijken dat je het wonen in een mooi warm land boven het kille(letterlijk en figuurlijk) NL verkiest....
Maar eerlijk is eerlijk, we(ook noes) zijn stiekem al aan het aftellen om je eindelijk weer te mogen huggen!
Maak vd laatste weken nog een top tijd, maak mooie herinneringen.
Wij ? jou... ??

Oma en opa

Hoi Samantha
Leuk om weer een update te lezen van je blog. Heel fijn om te lezen dat je de dingen van je werk beter kunt loslaten. Dat het goed gaat met je en dat je ons in het kikkerlandje toch een beetje mist.
We kijken uit naar het verhaal over curaçao. Grtjs van ons. Oma en opa en je oppas poezen Micky en Felix

Annemiek van Rooijen

Fijn dat het zo goed met je gaat en dat je daar een begripvolle en wijze collega hebt getroffen.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!